Nedeljko Žugić, 1

Vidovdanski uspon na Maglić 2010.

nedeljkozugic | 29 Jun, 2010 20:22

MAGLIĆ – ZADIVLJUJUĆA LJEPOTA VISINA

          Zaista je Žan Žak Ruso bio u pravu, kada je rekao: ''Sve knjige sam zatvorio, samo je jedna ostala otvorena - knjiga prirode''. Priroda je, od kada znam za sebe, bila i ostala otvorena knjiga života.
        U prirodi, ubjeđen sam u to, mada to nigdje nisam pročitao, postoji vječno pamćenje, jer biljke reaguju na osjećaje i misli ljudi. One pamte i daje odgovore na svaki upitnik koji se svijetli čovjeku.
         Maglić je dinarska planina na 2.386 m nadmorske visine. Najviši je vrh u Republici Srpskoj i BiH. Udaljena je oko 20 km jugozapadno od Foče uz granicu Republike Srpske (BiH) i Crne Gore. Omeđen je rijekom Sutjeskom na zapadu, planinom Volujak na jugozapadu, rijekama Drinom i Pivom na sjeveroistoku i planinom Bioč na jugoistoku.
        Obrastao je bukovom i crnogoričnom šumom, a vidljivi su i lednički tragovi. Gornja šumska granica je na oko 1.600 m, a iznad te visine je plato sa pašnjacima i brojnim grebenima i visovima. Najpoznatije visoravni su Vučevo sa vrhom Crni Vrh, Rujevac, Sniježnica, Prijevor i Mratinjska Gora. Ispod Maglića se nalazi Perućica, najveća prašuma u Evropi i veliki cirk Urdeni dolovi iznad Trnovačkog jezera na 1.517 m. Podnožje planine i padine su bogate vodom, sa brojnim izvorima od kojih je najizdašniji Carev Do, jer nikada ne presuši.
        Sa magistralnog puta Foča Gacko, kod benzinske pumpe na Tjentištu, skreće se ulijevo, na uzani asfaltni put, kojim se ulazi u utrobu najveće Evropske prašume Perućice, a dalje se ide makadamom do Dragoš sedla i Prijevora. Na Dragoš sedlu se zustavlja, da bi se vidio i fotografisao Skakavac u centru prašume, jedan on najvećih i najljepših vodopada u BiH, čija se voda rasprši u slobodnom padu od 75 m visine.
      Od sjeverozapada prema istoku nalazi se greben, poput sedla, Prijevor 1668 m nadmorske visine, udaljen 20 km od magistralnog puta. Odatle se ide ka Trnovačkom jezeru. Ispod puta je česma sa kamenim koritom, iz kojeg planinari i svi ljubitelji prirode piju vodu, umivaju se, rashlađuju piće i hlade lubenice...
         Nedaleko od česme, na putu za Suhu Jezerinu, lijevo od puta ima jedan katun, a ispod puta tri katuna. Ove godine, iskonski stočari, kao nikada do sada nisu izašli na Đurđevdan ili koji dan kasnije, već tek za Vidovdan, a to zakašnjenje od 40 dana nije se dogodilo od kada pamte rijetki potomci stočara. Sve to ubjedljivo govori da je došlo do ekološkog haosa, odnosno da se iz zime ulazi direkto u ljeto. Čim sunce zađe, mora se ložiti vatra, a kada pripekne sunce – koža gori, nije se zdravo izlagati suncu.
        Nakon dvadeset minuta stiže se do Suhe Jezerine u kojoj je snježna lavina otrgla stotinjak stabala četinara. Usmena predanja i zapis planinara upućuju da je tu nekad bilo jezero. Tu se obično predahne, jer ostaje još četrdeset minuta do Trnovačkog jezera, putem koji vodi kroz šumu, uz uzbrdicu koja je na nekoliko mjesta kamenita, ali prohodna.
        Nakon svih tih staza i progaza, osjetićete olakšanje kada ugledate najlepše glečersko, srcoliko - Trnovačko jezero, koje okružuju planinski gorostasi preko 2000 m - Maglić, Bioč, Volujak, Vlasulja i Trnovački Durmitor. Maglić je takav da što mu više silazite sve je zamamniji i ljepši… Prizor podsjeća na bajkovit predio. Duh dugovječne tišine odmara dušu i tijelo od gradske zaglušujuće buke, od televizijskih vizuelnih i akustičnih šokova…
       U jezeru se može plivati i uživati u zavodljivome pogledu na Maglić, Volujak i Mali Durmitor. Raj zemaljske miline. Odmor za dušu i tijelo.
        Trnovačko jezero je glečerskog porijekla na 1500 m n/v. Vidi se i na satelitskim snimcima.
         Površina jezera liči na ogledalo u kojem se ogleda duša prirode, duša opipljivih stvari. Ono odsjaj svjetla sa površine uvijek šalje ka posmatraču.
         Tu se razapinju šatori. Pretprošle godine (2008) bilo ih je oko petstotina.
        Od jezera počinje uspon na Maglić, grebenom, između dva vrha Mali Oštrikovac (2.034 m) i Veliki Oštrikovac (2.296 m). Iza ostaju bukova i crnogorična šuma. Gornja šumska granica je na oko 1.600 m, a iznad te visine je plato sa pašnjacima i brojnim grebenima i visovima.
          Sve dok ima šume ima i čaropojnog pjeva ptica.
         Podnožje planine je bogato brojnim izvorima od kojih je najizdašniji Carev Do koji nikad ne presušuje. Tu planinari zastanu da doručkuju i napiju se, kada se malo odmore, hladne vode, ali i napune čururice za uspon na planinu u maglenim visinama.
         Snježne prošarice, na rubovima kaćun vjesnik proljeća, uvjeravaju da ovdje vegetacija kasni dva mjeseca. Na vedrijim proplancima, gdje je snijeg okopnio ranije, bijele se planinski narcisi.
          Napokon, jedan kameniti uspon, gdje koristite obje ruke kako bi se uspeli na kameniti i djelimično zatravljeni plato na kojem se ukaže prizor za nezaborav – Maglić, car maglenih visina na kojem se vidi zastava crveno-plavo-bijele boje, koja se okreće na osovini prema strujanju vjetra i kameni mednik sa bojama zastave. Pristigli planinari suše veš na sajlama koje služe za centriranje zastave koja drži osovinu na kojem je zastava Republike Srpske. Najčešći prizor su planinari koji se upisuju u knjigu utisaka i fotografišu se grupno i pojedinačno.
        Ispod Maglića vide se katuni na Jelovom dolu i bijela staza do grebena Prijevora. Na dnu osmatračnica, a sa dene strane zelena čoha prašume Perućice. Nad dubokim kanjonom Sutjeske izdižu se zupčasti vrhovi Tovarnice i Zelengore, a iza njih, kao talasi na vodi ili godovi na drvetu, nižu se planine, planine, planine.
         Pogled se najviše zaustavlja prema jugu. Tamo su dva planinska diva – Volujak i Bioč. Srcoliko Trnovačko jezero, kao lice prelijepe djevojke. U zavodničkom prizivu, od njega duša raste.
         Zelengora, Volujak, Ljubišnja i Bioč su na dlanu, a u daljini se vidi i Durmitor koji pozdravlja sa modrim osmjesima.
          Sa vrha se vraćate istim putem - grebenom Maglića, na Trnovačko jezero niz Šarenu lastvu, padinu obraslu travom, sa više sipara, stazom koja je teška za hodanje, ali sa nezaboravnim pogledom na Trnovačko jezero, koje se zeleni u središtu planina sa visovima koji se zauvijek urezuju u sjećanje. Za dvadesetak minuta, oblaci se raziđu, ograne sunce, tako da se vidi uznositi Maglić sa plavetnim nebom.
        Ako riječ određuje pojam, onda je Maglić dobio pravo ime. Gledajući u oblake iznad i oko njega, kao da se ispod praga naših čula koja su opijena ljepotom prizora, osjeća dijalog nijeme ljubavi, a onda dijalog jezika gromova. Oko njegovog vrha čuje se huj vjetrova. Oblaci, kao živi, brzo se kreću, raspršuju se i spajaju u kovitlavom spletu. Od šapata do udara gromova, prođe kratko vrijeme. Sreća pa se niko ne nalazi na njegovom vrhu, već na putu za Trnovačko jezeru ili u šatorima odakle se vidi kako munje paraju oblake i udaraju u isturene vrhove Maglića.
        Nakon uspona pobudi se osećaj da ste prešli mnogo veći put i da je vrijeme stalo, a kada se vraćate i dođete kući, da je prošla mala vječnost.
         To je najbolji dokaz da se planinarima proširi vremenska brazda, tako da vide što se do tada vidjelo nije, a čuju što se reklo nije. Nadahnuće sa carskih visina naših planina crpili su veliki ljudi, oslikano u lapidarnoj narodnoj poslovici: ''Veliki ljudi i velike rijeke su ispod velikih planina''.
           Zaista sam se uvjerio da su planinari najbolja društvena zajednica, jer nesvjesno teže vrhu i na njemu ostaju. Vole čistotu odnosa, nisu im duše prlježne. Niko od planinara me nikada nije uštinuo za dušu. Ko voli visinu voli i širinu. Nije tjesnogrud.
          U knjizi utisaka onih koji su uspjeli da se popnu na Maglić ispisano je na stotine imena, planinarskih društava iz Republike Srpske, BiH, Srbije, Hrvatske, Slovenije, Makedonije, Švajcarske, Austrije, Njemačke, Engleske…Sve se ogleda u jednoj rečenici: planinari su sveopšta zbratimljena zajednica ljudskog roda.

Vidovdan, 2010.
Nedeljko Žugić

Komentari

maglić

Stevan-Nikšić | 11/03/2011, 14:57

Svaka čast za tekst.Zaista nadahnuto.Ja sam ljetos išao do Trnovačkog jezera, a ako bude zdravlja na ljeto planiram da se popenjem na Maglić.

Ko sam ja?

Stručnoj redakciji za književnost Enciklopedije Republike Srpske

BIOGRAFIJA SA BIBLIOGRAFIJOM

Nedeljko Žugić, pjesnik, romansijer, izdavač i novinar, rođen je 20. januara 1952. godine u Olovu, gdje je završio osnovnu školu (1968), a srednju (1971), Višu socijalnu školu (1978) i visoku - socijalni rad (1982 u Sarajevu. Nadalje se školovao po pravilu ‘‘Koža je ogledalo mozga, kao posvećenik i prosvjetljenik istine, što će naknadno objaviti (opečaćeno djelima)…
Živio je od 1968 do 1995. godine u Sarajevu, a sada živi na Palama.
Radio je u ‘‘Energoinvestu’’ od 1974. do 1992. godine, na raznim poslovima, studirao i pisao uz rad;
Opštini Ilidža 1992 (april, maj, juni), kao urednik lista ‘‘Srpsko slovo’’;
Sarajevsko-romanijski korpus (juli, avgust, septembar), kao urednik lista ‘‘Srpski vojnik’’;
Ministarstvu za boračka pitanja u Vladi Republike Srpske (1993 do juna 1994), kao stručni saradnik za humanitarne poslove;
Zavodu za udžbenike (tada RIZ ‘‘Prosvjeta) i nastavna sredstva Republike Srpske (od juna 1993. do avgusta 1995), kao urednik u izdavačkoj djelatnosti;
Od septembra 1995. do do maja 2000. prvi slobodni umjetnik Republike Srpske, bavio se istraživanjem sociološko-psiholoških fenomena i pojava, govorio svoju monodramu ‘‘Ode, a da nije poginuo’’ i fotografisao učenike sarajevsko-romanijsko-drinske regije (preko 10 hiljada);
Od maja 2000. radi kao glavni i odgovorni urednik Informativno-stručnog časopisa ‘‘Šume’’ u JPŠ ‘‘Šume Republike Srpske’’;
U toku 1993.godine osnivao Udruženje za informativno kulturnu djelatnost ‘‘Sveti Sava’’, a 1998. Književnog fonda ‘‘Sveti Sava’’, (gdje je izdavač i glavni i odgovorni urednik i časopisu ‘‘Glas istoka’’ (od 2008).
Od 2000. godine do 2006. bio je predsjednik Udruženja (ali i osnivač) književnika – Podružice sarajvsko-romanijsko-drinske regije.

Objavio je:

1. ‘‘Samoubica objašnjava svoj slučaj’’ (roman), ‘‘Svjetlost’’, Sarajevo, 1988. godine;
2. ‘‘Baštinski dar’’ (poezija), ‘‘Univerzal’’, Tuzla, 1999. godine;
3. ‘‘Uzlazno padanje’’ (drama), ‘‘Sterijino pozorje’’, Novi Sad, 1999. godine;
4. ‘‘Molitva za mrtve’’ (poezija), RIZ ‘‘Prosvjeta’’, Srpsko Sarajevo, 1993. godine;
5. ‘‘Zbogom Sarajevo’’ (poezija), Udruženje za informativno-kulturnu djeltnost ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 1996. godine;
6. ‘‘Romanijski soneti’’ (poezija), Udruženje za informativno-kulturnu djeltnost ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 1997. godine;
7. ‘‘Ona koje ima’’ (poezija), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 1999. godine;
8. ‘‘Ode, a da nije poginuo’’ (poetsko-filozofska drama), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 1999. godine;
9. ‘‘Pjevljive priče’’ (poezija za djecu), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2002. godine;
10. ‘‘Očevim jezikom’’ (poezija), Zavod za udžbenike i nastava sredstva, Istočno Sarajevo, 2004. godine;
11. ‘‘Viđenje unaprijed – život na brisanom prostoru’’ (dokumentarna hronologoja), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2005. godine;
12. ‘‘Izabrane pjesme’’ (poezija), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2006. godine;
13. ‘‘Roman o Ivani’’ (roman), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2007. godine;
14. ‘‘Sjenke’’ (roman), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2006. godine;
15. ‘‘Pjesnici u đačkom kolu’’ (izbor poezije pjesnika sarajevsko-romanijsko-drinske regije za djecu), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2008. godine;
16. ‘‘Jezikom duše’’ (roman), Književni fond ‘‘Sveti Sava’’, Srpsko Sarajevo, 2010. godine.

Član je Udruženja književnika Republike Srspke i Srbije, Udruženja šumarskih inženjera i tehničara, osnivač Udruženja za informativno-kulturnu djelatnost i Književnog fonda ‘‘Sveti Sava’’ i ‘‘Glasa istoka’’ – časopisa za književnost, umjetnot, nauku i društveni život.
Objavljivao je u ‘‘Oslobođenju’’, ‘‘Našim danima’’, ‘‘Licima’’, ‘‘Životu’’, ‘‘Mostovima’’, ‘‘Stvaranju’’, ‘‘Mladosti’’, ‘‘Energoinvestu’’, ‘‘Životu’’, ‘‘Odjeku’’, ‘‘Književnoj reči’’, ‘‘Književnim novinama’’, ‘‘Oku’’, ‘‘Javnosti’’...
O njegovim knjigama su pisali:

• Majo Otan (Jugo-harakiri Nedeljka Žugića - o romanu ‘‘Samoubica objašnjava svoj slučaj’’, ‘‘Naši dani’’, 1988);
• Vladimur Jagličić (Stihovi slikani užasom - o zbirci pjesama ‘‘Molitva za mrtve’’, ‘‘Javnost’’, 1995);
• Radoslav Samarddžija (Pjesme ratnog užasa - o zbirci pjesama ‘‘Molitva za mrtve’’, Oslobođenje 1994);
• Milanko Vitomir Mali (Sonetna daronosnica - o zbirci pjesama ‘‘Romanijski soneti’’, Oslobođenje, 2000);
• Nedeljko Zelenović (Soneti bola i radovnja - o zbirci pjesama ‘‘Romanijski soneti’’, Oslobođenje, 2000);
• Nedeljko Zelenović (Ženi na putu od ničega do nečega - o zbirci pjesama ‘‘Ona koje ima’’, Oslobođenje, 2001);
• Milenko Stojčić (Lirske epistole Nedeljka Žugića - o zbirci pjesama ‘‘Ona koje ima’’, ‘‘Glas srpske’’, 2002);
• Radoslav Samadžija (Rat nas je sve pobjedio - o poetsko-filozofskoj drami ‘‘Ode, a da nije poginuo’’, ‘‘Glas srpske’’, 2002);
• Nedeljko Zelenović (Oda čovjeku i duši - zbirci pjesama ‘‘Očevim jezikom’’, ‘‘Glas srpske’’, 2004);
• Radoslav Samardžija (Poetski naboj romana - o romanu ‘‘Sjenke’’, ‘‘Gls srpske’’, 2004);
• Tanja Trifunović (Put čudnovate staze srca - o romanu ‘‘Sjenke’’, ‘‘Nezavisne novine’’ 2008);
• Bojana Popadić (U bijeloj sjenci oblaka - o romanu ‘‘Roman o Ivani’’, ‘‘Glas srpske’’, 2007);
• Nedeljko Zelenović (Spasiće nas ljubav i praštanje - o romanu ‘‘Roman o Ivani’’, knjiga književnih kritika ‘‘Lažljivci koji govore istinu’’ Nedeljka Zelenovića, 2011);
• Nedeljko Zelenović (Pisci su lažljivci koji govore istinu - o romanu ‘‘Sjenke’’, knjiga kjiževnih kritika ‘‘Lažljivci koji govore istinu’’ Nedeljka Zelenovića, 2011);
• Željka Domazet (Sjenke rata i rasula - o romanu ‘‘Sjenke’’, ‘‘Glas srpske’’, 2006);
• Saša Šekara (Nebeske suze spasa - o zbirci pjesama ‘‘Izabrane pjesme’’, ‘‘Glas srpske’’, 2007);
• Nedeljko Babić (Poetika u nagonu izviđanja - o zbirci pjesama ‘‘Očevim jezikom’’, ‘‘Oslobođenje’’, 2001);
• Zoran Kostić (Oči duše - o zbirci pjesama ‘‘Očevim jezikom’’, ‘‘Glas srpske’’, 2006);
• Radoslav Samardžija (Moderno literarno djelo - o romanu ‘‘Roman o Ivani’’, ‘‘Nezavisne novine’’, 2007);
• Mihailo Orlović (Veži me tako da mogu da letim - o romanu ‘‘Roman o Ivani’’, ‘‘Glas srpske’’, 2006);
• Radoslav Samardžija (Mozaička poetsko-dokumentarističko-filozofska struktura romana - o romanu ‘‘Sjenke’’, sajt www.svsava.org, 2006);
• Radomir Jagodić (Ljubav Bisere i nauma je Nojeva arka spasa - o romanu ‘‘Jezikom duše’’, ‘‘Glas istoka’’, 2011);
• Petar Aškraba zagorski (U središtu knjige je ljubav - o romanu ‘‘Jezikom duše’’, ‘‘Glas istoka’’, 2011);
• Dušan Zurovac (U znaku traganja - o romanu ‘‘Jezikom duše’’, ‘‘Glas istoka’’, 2011).

Zastupljen je u:
• ‘‘Enciklopediji pjesnika Jugoslavije 1990. godine’’,
• ‘‘Antologiji savremene srpske poezije pjesnika rođenih poslije 1945. godine’’ Vladimira Jagličića i
• ‘‘Nasukani na list lirike’’ (antologiji savremene srpske poezije Bosne i Hercegovine) Anđelka Anušića i Živka Maleševića.

Nagrade:

• Nagrada ‘‘Slovo gorčina’’ (1981 i 1982),
• Gordanino proleće (1980),
• Plaketa ‘‘Pjesnik - svjedok vremena’’ za knjigu ‘‘Ona koje ima’’, 2002.,
• Plaketa ‘‘Svetosavlje’’ Trebinje, 2003.,
• Istina o Srbima (Gradiška),
• Književne zajednice ''Jovan Dučić'' za najbolju pjesmu u 2002. godini,
• Povelja Vidovdanskih pjesničkih susreta za rukopisnu zbirku pjesama ‘‘Zbogom Sarajevo’’ 1996.,
• Povelja Književnog fonda ‘‘Sveti Sava’’ za najbolju knjigu na temu ljubavi za roman ‘‘Roman o Ivani’’, 2009.

Projekti:
''Prvi festival guslara Bosne i Hercegovine'', Ilijaš 1991. godine,
‘‘Vidovdanski pjesnički susreti’’ u Sokocu (od 1993 godine),
Udruženja za informativno-kulturnu djelatnost i Književnog fonda ‘‘Sveti Sava’’ (objavilo je 55 knjiga raznih žanrova i raznih autora),
Ratnih izdanja knjiga i novina u Republici Srpskoj (‘‘Srpski vojnik’’ - kasnije ‘‘Srspka vojska’’, ‘‘Rat u pjesmi’’ – prva štampana knjiga u ratu 1993. godine i prvih štampanih izdanja u RIZ ‘‘Prosvjeta’’ – sada Zavodu za udžbenike i nastavna sredstva),
‘‘Književnici zajedno’’,
‘‘Knjižvnici sa prirodom’’,
‘‘Pjesnici u đačkom kolu’’ (antologija pjesnika za djecu sarajevsko-romanijsko-drinske regije),
Informativno-stručnog časopis ‘‘Šume’’,
‘‘Glas istoka’’, časopis za književnot, umjetnost, nauku i ruštveni život,
‘‘Đurđevdnski krst na Romaniji’’ (humanitarna akcija)
‘‘Alter-ego’’ (centra za ličnu, bračnu i porodičnu problematiku) i mnogih nevladinih organizacija koje su uticale da se ‘‘skinu’’ sankcije opštinama u Republici Srpskoj, sprečavao sukobe, kao što su pobune vojske, kao i drugih pobuna na relacijama koje nisu za javnost.
Piše filmske scenarije (‘‘Druga ruka’’, ‘‘Čuvari predsjednika’’, ‘‘Nema pare bez omare’’, ‘‘Miljacka - rijeka života i smrti’’, ‘‘Život na rukama’’...)
Istražuje sociološko-psihološke fenomene i pojave.

Objavio je traktate jasne do bola: ‘‘Rat mitova’’, ‘‘Kraj trojedne Bosne i Hercegovine’’, ‘‘Kolektivna smrt naroda’’, ‘‘Čovjek je uzrok haosa’’, ‘‘Ko je grobar Srba u BiH’’, ‘‘Kome treba ovakva policija’’, ‘‘Nikolino samo(ubistvo)’’, ‘‘Nepotpisani pečat istine’’, ‘‘Šumska mafija pustoši šume’’,’’Nestanak šuma je krađa budućnosti’’, ‘‘Balvan pukao od opterećenja’’, ‘‘Rat filmskom industrijom’’, ‘‘Neka književnika makar nikome ne trebali’’, ‘‘Samouništenju naroda prethodi kriza kulture’’, ‘‘Sebi fabrike – narodu višak nemanja’’, ‘‘Nestala je krivina udesno’’, ‘‘Infektivan jezik mržnje’’, ‘‘Prodaja Srebrenice’’, Sodoma i gomora’’, ‘‘Splav koji prokišnjava’’, ‘‘Medijski linč SDS-a’’, ‘‘Nekažnjeni čitač budućnosti’’, ‘‘Pođi-stani-odustani’’, ‘‘Prosjački štap za odlikovane’’, ‘‘Upozorenje Srbia na zle sile’’, ‘‘Višegrdska staza – od svjetske manifestacije do prvatizacije’’, ‘‘Lažljivci koji govore istinu’’, ‘‘Žive rane peku, a srce ne puca’’, ‘‘Vladavina diktature nerada i nereda’’, ‘‘Proizvođači prošlosti – kradljivci budućnosti’’, Najezda loših pisaca’’, Sa Titom energija zablude, poslije Tita strah od budućnosti’’, ‘‘Pazi se, prisluškuju’’, ‘‘Svijest pala u nesvijest’’, ‘‘Infektivan jezik mržnje’’, ‘‘Duhovi zlobe’’, ‘‘Da te nema trebalo bi te izmisliti’’, ‘‘ Banke bez fabrika kradu budućnost’’, ‘‘U svetom siromaštvu vlast čeka narodna sačekuša’’, ‘‘Da te nema trebalo bi te izmisliti’’, itd.

Adresa:
Romanijska 87
71420 Pale

e-mail: nedeljko.zugic@gmail.com
http://nedeljkozugic.blog.rs/
Telefoni: +387 (0)57 226-538, +387 (0)65 543-983

Meni

Pretraži

Kalendar

«	Jun 2010					»
Po	Ut	Sr	Če	Pe	Su	Ne
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30